Bóle przeciążeniowe kręgosłupa. („postrzał podczas dźwignięcia, wypadnięcie dysku)
Z mojego doświadczenia wynikającego z wyleczenia kilku tysięcy osób z bólów kręgosłupa wyniki iż przeciążenie kregosłupa w większości przypadków musi mieć jakąś przyczynę.
Bóle przeciążeniowe kręgosłupa dzielę na dwie podstawowe kategorie:
1. Bóle pochodzenia od mięśniowego; będą to nadciągnięcia mięśni np. prostowników grzbietu podczas robienia martwego ciągu, przepracowanie przyczepów np. długotrwały trening wioślarski, uszkodzenie mięśnia, zerwanie lub nadciągnięcie przyczepu.
2. Bóle pochodzenia odkręgosłupowego.
W przypadku pierwszej kategorii sprawa jest dość prosta i w okolicznościach postawienia właściwej diagnozy jesteśmy w stanie taki uraz bezproblemowo wyleczyć.
W przypadku 2 kategorii bóle pochodzenia odkręgosłupowego mogą mieś przyczynę w:
-uszkodzeniu dysku;
-uszkodzeniu aparatu biomechanicznego np: ześlizgu ,
-uszkodzeniu więzadeł okołokręgosłupowych;
-uszkodzeniem kręgów np. : pękniecie zmęczeniowe, złogi wapienne, osteofit.
„Wypadnięcie dysku” – jest to uraz polegający na uszkodzeniu dysku, w rzeczywistości nie występuje coś takiego jak dosłowne wypadniecie dysku. Krążek międzykręgowy po prostu ulega uszkodzeniu np” uwypukleniu, lub pęknięciu co powoduje uciskanie struktur okalający i bóle w danym odcinku kręgosłupa. Z moich obserwacji i badań wynika że nie dzieje się tak bez przyczyny, nie ma możliwości aby dysk przypadkowo podczas dźwignięcia się uszkodził, jest to twarda struktura przystosowania do znoszenia wysokich obciążeń, musi temu towarzyszyć mechanizm chorobotwórczy taki jak:
– osłabienie siły mięśniowej oraz praca stabilizacyjna mięśni
-czynniki fizjologiczne i hormonalne
-czynniki biomechaniczne np.: zniesiona lordoza lędźwiowa
– trwające wcześniej stany przeciążeniowe , zapalne w obrębie dysku (czasami występują bez bólowo) co powoduje uszkodzeniu struktury dysku i zwiększa jego podatność na uwypuklenie, pęknięcie.
Uwypuklenie dysku jesteśmy w stanie bezproblemowo wyleczyć w ciągu 3 do 15 wizyt z uzyskaniem stanu całkowicie bez bólowego- leczenie nieoperacyjne według opracowanego schematu.
Warto tu zauważyć iż leczenie nie powinno opierać się tylko i wyłącznie na podawaniu leków przeciwbólowych lub przeciwzapalnych które tylko zamaskują prawdziwą przyczynę urazu i uśmierzą ból. Takie postępowanie z dużą dozą prawdopodobieństwa doprowadzi w konsekwencji do poważnego urazu dysku. Leczenie także nie powinno opierać się na samej terapii manualnej czyli kręglarstwie, bardzo często miewam pacjentów którzy w ten sposób leczyli uwypuklenie dysku ponieważ leki przeciwbólowe i przeciwzapalne już nie pomagały; podczas konsultacji potwierdzają powtarzający sie schemat czyli w początkowej fazie dysk uwypuklał się raz na ok. 6 miesięcy następnie pacjent szedł do kręglarza gdzie miał ” nastawianie” które pomagało na określony czas; następnie dysk „wyskakiwał ” co kilka tygodni i znowu kręglarz, później co 2-3 tygodnie aż do momentu kiedy trafiają do mnie bo kręglarz już nie mógł tego nastawić. Dzieję się tak ponieważ dysk to twarda struktura, można ja porównać do amortyzatora w samochodzie im częściej wpływamy mechaniczne na dysk w sposób przekraczający zakres fizjologiczny (nastawianie kręgosłupa) tym bardziej ta struktura staje się „miękka, wyrobiona ” i słabsza co w konsekwencji z dużą dozą prawdopodobieństwa doprowadzi do przepukliny.
Pęknięcie dysku, przepuklina krążka międzykręgowego to potoczna nazwa przepukliny jądra miażdżystego tarczy międzykręgowej kręgosłupa. Polega na uwypukleniu jądra miażdżystego wraz z pęknięciem pierścienia włóknistego, co powoduje ucisk i drażnienie korzeni rdzeniowych, rdzenia kręgowego lub innych struktur kanału kręgowego. Mechanizm drażnienia jest dwojaki. Po pierwsze dolegliwości bólowe powodowane są przez ucisk mechaniczny. Drugim elementem mogącym wywoływać bodźce bólowe jest niskie pH jądra miażdżystego spowodowane ubogą w tlen przemianą materii, a także towarzyszący stan zapalny oraz obrzęk struktur okalających i uciskanych.
Budowa krążka międzykręgowego
Jest to element kręgosłupa występujący między trzonami kręgów, mający funkcję amortyzująca i zapewniający kręgosłupowi ruchomość. Potocznie dysk (łac. discus intervertebralis) zbudowany jest z jadra miażdżystego otoczonego pierścieniem włóknistym. Pierścień włóknisty tworzą przebiegające naprzemiennie skośne włókna kolagenowe i elastynowe. . Właściwie uwodnione jądro miażdżyste zapewnia segmentowi ruchowemu elastyczność i umożliwia przenoszenie znacznych obciążeń. Pierścień włóknisty natomiast zapobiega jego przemieszczeniom. Jest to struktura bardzo trwała i wytrzymała na obciążenia, jednocześnie plastyczna.
Mechanizm występowania czyli jak dochodzi do przepukliny dysku.
Żywe komórki w tkance łącznej, z których zbudowany jest dysk potrzebują do przetrwania substancji odżywczych i wytwarzają zbyteczne produkty przemiany materii, które muszą być usuwane. Jednak proces ten nie jest jeszcze do końca poznany. Brak jest w nich natomiast, przynajmniej po przekroczeniu 25 roku życia, komórek krwi. Łożyska włośniczkowe, które obsługują krążki międzykręgowe kiedy jesteśmy młodzi, zostają utracone jako naturalny efekt starzenia. Nieliczne komórki zarówno jądra miażdżystego jak i pierścienia włóknistego są bardzo wrażliwe na obniżone stężenie tlenu, podczas gdy krążek międzykręgowy jest strukturą wakuolarną (nie zawiera naczyń krwionośnych), odżywianie odbywa się poprzez dyfuzję z naczyń położonych w sąsiedztwie blaszek granicznych. Dlatego łatwo dochodzi do lokalnego wzrostu pH[1], co powoduje najpierw spadek aktywności mitotycznej, a z czasem martwicę i włóknienie[2]. Obecnie przyjmuje się, że pierwszorzędne znaczenie w procesie zwyrodnieniowym krążka międzykręgowego, a co za tym idzie w konsekwencji przepuklinie krążka międzykręgowego, mają zaburzenia troficzne.
Diagnostyka.
-MRI
-TK
-testy neurologiczne, funkcjonalne
Objawy
Objawy przepukliny dyskowej zależą od umiejscowienia zajętego obszaru inaczej poziomu kręgosłupa. Miedzy innymi mogą wystąpić :
– silny ból okolicy zajętego obszaru
– kujące bóle
– silne spięcie mięśni zajętego obszaru
– drętwieni i bóle promieniujące do kończyn, parestezje i drętwienia, zaburzenia czucia w różnych miejscach
– obszary odnerwione
– ograniczenie ruchomości w odcinku kręgosłupa oraz w obrębie kończyn
– osłabienie siły mięśniowej
– problemy z poruszaniem się
– w związku z silnym spięciem mięśni charakterystyczne wygięcie kręgosłupa w S
– może wystąpić niedowład mięśni
Leczenie:
Uwypuklenie dysku jesteśmy w stanie bezproblemowo wyleczyć w ciągu 3 do 15 wizyt z uzyskaniem stanu całkowicie bez bólowego- leczenie nieoperacyjne według opracowanego schematu.
Leczenie przepukliny jest bardzo trudne. Jest możliwe wyleczenie znacznej grupy przypadków przepukliny dyskowej bez konieczności wykonania operacji.
Należy ustalić dokładną przyczynę urazu. Na wczesnym etapie, przed wykonaniem zdjęciem RTG lub MRI, a po wykonaniu testów odruchowych, można rozpocząć elementy leczenia. Leczenie nie powinno opierać się tylko i wyłącznie na podawaniu leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych, ponieważ w zdecydowanej większości przypadków leczą one tylko objaw, a nie likwidują przyczyny urazu oraz są wysoce nieskuteczne nawet w samym zmniejszeniu dolegliwości bólowych w perspektywie długoterminowej przepukliny dyskowej.
Zajmujemy się kompleksowym leczeniem wyżej wymienionych objawów i urazów.
Leczenie wykonujemy nieoperacyjnie według opracowanego schematu leczenia bólów kręgosłupa który wpływa zarówno na fizjologie , biomechanikę , czynniki hormonalne, oraz troficzne. Często uraz zaczyna się niewinnie, od niewielkich okresowych dolegliwości, to właśnie na tym etapie najlepiej zareagować i udać się do specjalisty specjalizującego się w leczeniu bólów kregosłupa , w naszej placówce jest nim Marcina Rosadziński, w celu zdiagnozowania zaczynającego się problemu i wyeliminowania zagrożenia skutkującego pogorszeniem się stanu zdrowia. W początkowej fazie urazu charakteryzującego się niewielkimi dolegliwościami leczenie jest łatwiejsze, szybsze i skuteczniejsze. W przypadku „przespania” początkowej fazy urazu i doprowadzenia stanu zdrowia do występowania silnych bólów , lub/i bólów promieniujących do kończyn istnieje również możliwość leczenia zachowawczego, czyli nieoperacyjnego z uzyskaniem bardzo dobrych rezultatów w postaci bez bólowego w pełni mobilnego funkcjonowania. Niemniej jednak leczenie w takiej fazie jest dłuższe i skomplikowane trwające od 2 do 6 tygodni. Można zauważyć, iż takie leczenie i tak jest krótsze od leczenia operacyjnego, nawet tego mało inwazyjnego, czyli np. Mikrodiscektomii i termokoalgulacji. Leczenie pooperacyjne czyli rehabilitacja, która jest potrzebna pacjentowi w większym lub mniejszym stopniu po operacji trwa od 2 do nawet kilkunastu tygodni. Leczenie operacyjne to zawsze interwencja chirurgiczna, która niesie ze sobą ryzyko powikłań i dlatego jest unikana przez pacjentów (i słusznie), do wyczerpania wszystkich możliwych nieoperacyjnych metod. Po zdiagnozowaniu problemu wykonywane jest leczenie, które powinno skupić się na wyeliminowaniu przyczyny urazu oraz zabezpieczyć przed nawrotem stanu chorobowego, a nie tylko zaleczeniu objawów np. w postaci podawania leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Na przepuklinę dysku nie ma jednej cudownej tabletki lub jednego super ćwiczenia, które w prosty sposób wyleczy skomplikowany uraz. Niestety tak samo jak wiele jest czynników wywołujących uraz, tak też leczenie jest wieloczynnikowe i opiera się na wielu zastosowanych metodach: fizjologicznych, biomechanicznych, farmakologicznych. Niemniej jednak w przypadku właściwej diagnozy i dobrze dobranemu leczeniu, możliwe jest wyleczenie zdecydowanej większości urazów do zmniejszenia, bądź całkowitego wyeliminowania dolegliwości bólowych. Istnieje pewna grupa pacjentów, u których konieczne będzie wykonie leczenia operacyjnego. W takiej sytuacji i tak wskazane jest w pierwszej kolejności podjęcie leczenia zachowawczego czyli nie operacyjnego, które przygotuje pacjenta do operacji i przyspieszy proces rekonwalescencji.
Zapraszamy na konsultację.
Prawa zastrzeżone. Autor Marcin Rosadziński
Ishihara H, Urban JP. Effects of low oxygen concentrations and metabolic inhibitors on proteoglycan and protein synthesis rates in the intervertebral disc. „J Orthop Res”. 17 (6), s. 829-35, 1999.
Urban JP, Roberts S. Degeneration of the intervertebral disc. „Arthritis Res Ther”. 5 (3), s. 120-30, 2003.
Ohshima H, Urban JP. The effect of lactate and pH on proteoglycan and protein synthesis rates in the intervertebral disc. „Spine”. 17 (9), s. 1079-82, 1992.
Park P, Garton HJ, Gala VC, Hoff JT, McGillicuddy JE. Adjacent segment disease after lumbar or lumbosacral fusion: review of the literature. „Spine”. 29 (17), s. 1938-44, 2004
Iatridis JC, Mente PL, Stokes IA, Aronsson DD, Alini M. Compression-induced changes in intervertebral disc properties in a rat tail model. „Spine”. 24 (10), s. 996-1002, 1999.
Pope MH, Goh KL, Magnusson ML. Spine ergonomics. „Annu Rev Biomed Eng”. 4, s. 49-68, 2002. Skocz do góry
Elfering A, Semmer N, Birkhofer D, Zanetti M, Hodler J, Boos N. Risk factors for lumbar disc degeneration: a 5-year prospective MRI study in asymptomatic individuals. „Spine”. 27 (2), s. 125-34, 2002.
Annunen S, Paassilta P, Lohiniva J, Perala M, Pihlajamaa T, Karppinen J, et al.. An allele of COL9A2 associated with intervertebral disc disease. „Science”. 285 (5426), s. 409-12, 1999. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10411504.