ULTRADZWIĘKI
Zastosowanie terapii ultradźwiękowej – wskazania
zastosowanie lecznicze:
• działanie przeciwbólowe
• bóle kręgosłupa odc. Th i L-S
• zespół bólowy rwy kulszowej
• zespół bolesnego barku
• zespół bolesnego łokcia
• bóle fantomowe
• zmniejszenie napięcia mięśni
• choroby zwyrodnieniowe stawów
• nerwobóle
• szczękościsk
• blizny
• owrzodzenie goleni
• podawanie leku (fonoforeza)
wpływ biologiczny:
• wzmożenie przepuszczalności błon komórkowych
• usprawnienie oddychania tkankowego
i pobudzenie przemiany materii komórek
• zmiany w strukturze koloidów tkankowych i ich uwodnienie
• zmiany w układach jonowych tkanek
• zmiana odczynu tkanek w kierunku zasadowym

Ultradźwięki po raz pierwszy raz w celach leczniczych zastosowano do leczenia rwy kulszowej, a miało to miejsce w 1938 r. Terapia ultradźwiękowa jest jedną z najlepiej przebadanych metod fizykoterapii, zarówno w zakresie zjawisk fizycznych i reakcji fizjologicznych wywoływanych działaniem ultradźwięków. Dobrze rozpoznano także skuteczność tego leczenia oraz skutki uboczne, jakie mogą się pojawić po niewłaściwym zastosowaniu terapii.
Jak działają ultradźwięki?
Działanie ultradźwięków może być miejscowe lub ogólnoustrojowe. Podczas zabiegów z wykorzystaniem ultradźwięków tkanki są rozgrzewane, co nazywa się efektem termicznym. Najsilniej przegrzewa się tkanka nerwowa, a nieco słabiej mięśniowa i tłuszczowa.
Rozgrzewanie tkanek o dużej zawartości kolagenu (ścięgna, więzadła, rozcięgna, torebki stawowe, blizny) zwiększa ich elastyczność, ale nie zmniejsza ich wytrzymałości.
Zabiegi z wykorzystaniem ultradźwięków są dobrym przygotowaniem przed rozpoczęciem ćwiczeń rozciągających. Ogrzewanie tkanek sprzyja również przyspieszeniu procesów naprawczych przy przewlekłych procesach zapalnych.
Efekty atermiczne ultradźwięków mogą być wywoływane dzięki pobudzaniu przepływu płynów wewnątrz- i zewnątrzkomórkowych.
To zjawiska fizyczne (kawitacje, strumień akustyczny i mikromasaż), które są następstwem zmieniającego się ciśnienia, powstającego jako skutek przepływu fali ultradźwiękowej. Mechanizmom tym przypisuje się działanie przeciwzapalne i przyspieszające procesy naprawcze.
Działanie ultradźwiękami prowadzi do zmiany potencjału błon komórkowych i lepszego przepływu płynów w komórkach. Dochodzi do nasilenia syntezy protein, zwiększenia wydzielania substancji aktywnych przez komórki, tworzenia naczyń krwionośnych i wzrostu ich przepuszczalności. Pobudzona zostaje także produkcja kolagenu.
Ultradźwięki: wskazania
Lecznicze działanie ultradźwiękami może być wykorzystywane do:
zwalczania bólu i stanów zapalnych
rozszerzania naczyń krwionośnych
przyspieszenia przepływu limfy w naczyniach limfatycznych
przyspieszenie wchłaniania tkankowego
podwyższenia temperatury tkanek lokalnych poddanych zabiegowi
obniżenia napięcia mięśniowego
zwiększenia rozciągliwości tkanki łącznej w bliznach, przykurczach, zwłóknieniach mięśniowych, przykurczach torebki stawowej
przyspieszenia procesu gojenia się ran (nie tylko tkanek miękkich, ale i tkanki kostnej)
powstawanie związków aktywnych biologicznie
wpływu na enzymy ustrojowe
stabilizacji układu współczulnego
uwalniania substancji histaminopodobnych aktywnych biologicznie
Ultradźwięki: technika wykonywania zabiegów
Aby przeprowadzić zabieg trzeba mieć do dyspozycji urządzenie wytwarzające ultradźwięki o częstotliwościach znajdujących zastosowanie w lecznictwie. Rodzaj techniki będzie uzależniony od sposobu prowadzenia głowicy po ciele pacjenta oraz od miejsca wykonywanego zabiegu.

Jest to metoda znana i uznawana na całym świecie. Twórca tej metody zauważył że ciało ludzkie skleja się w specyficznych powtarzalnych miejscach jak: przegrody międzymięśniowe czy miejsca stuku mięśni o przeciwwstawnej funkcji. Sklejenia te ograniczają prace mięśni, stawów, wpływają na narządy wewnętrzne oraz wywołują ból. Praca na przegrodach mięśniowych jest bardzo ważna dla osób uprawiających sport, osób po operacjach, osób z bólem narządu ruchu i narządów wewnętrznych oraz osób chcących zwiększyć swój zakres ruchomości. Za pomocą specjalnych narzędzi można również leczyć blizny które szpecą ciało oraz wywołują problem biomechaniczny poprzez zrosty.

Na ciało wpływamy ruchem, ćwiczeniami, powtarzanymi czynnościami  w ten sposób je kształtujemy lub zmieniamy biomechanikę.

Biomechanika – bada właściwości mechaniczne tkanek, narządów, układów oraz ruch mechaniczny żywych organizmów – jego przyczyny i skutki. Przyczynami ruchu są siły: zewnętrzne (zwłaszcza ciężkości) i wewnętrzne (zwłaszcza mięśniowe). Skutkiem jest zmiana położenia całego organizmu lub wzglednego położenia jego części lub ciał zewnętrznych. Skutkiem może być także naprężenia, czy odkształcenia ciała.
Tematyka badań biomechaniki rozpościera się na ogromnym obszarze, zaczynając od mechaniki roślin (np. tropizmy), a kończąc na skomplikowanych układach sterowania u wysoko rozwiniętych organizmów w tym człowieka.
Nazwa wywodzi się od greckiego mechané – maszyna. Nauka o stanach równowagi i ruchu człowieka. Przedrostek bio- wskazuje, że jest to dyscyplina mówiąca o organizmach żywych.

Chiropraktyka – dziedzina medycyny niekonwencjonalnej, utożsamiana z kręgarstwem. Rodzaj terapii manualnej opartej na diagnozie, leczeniu oraz zapobieganiu mechanicznym zaburzeniom i dysfunkcjom narządu ruchu.
W szczególności skupiona na manipulacji kręgosłupa, gdyż według pierwotnych hipotez chiropraktycznych schorzenia układu ruchu mogą wpływać na ogólne zdrowie organizmu poprzez system nerwowy[1].

Efektywność
Współcześnie, chiropraktycy w swojej pracy stosują szeroką gamę technik, jak mobilizacje lub manipulacje stawów i tkanek miękkich a także fizyko- i kinezyterapię oraz poradnictwo profilaktyczne[2][3]. Większość ludzi szukających pomocy u chiropraktyków cierpi na bóle pleców[4], a koszty terapii chiropraktycznej i komplementarnej są często niższe w porównaniu z medycyną konwencjonalną[5][6][7].

Bezpieczeństwo
Leczenie chiropraktyczne jest ogólnie bezpieczne jeśli zabiegi wykonane są umiejętnie i dokładnie. Manipulacja kręgosłupa jest relatywnie bezpieczna, jednak jak w przypadku innych terapii, istnieją przeciwwskazania i mogą wystąpić skutki uboczne[15].

Terapia mięśniowo-powięziowa jest nowoczesną metodą fizjoterapii stosowaną w leczeniu bólu mięśni i stawów. Opiera się na koncepcji taśm anatomicznych, Masaż powięziowy przynosi ulgę w bólu, poprawia zakres ruchomości tkanek i poprawia ogólne funkcjonowanie organizmu. Z terapii może skorzystać szerokie spektrum pacjentów, dlatego też ta nowoczesna forma rehabilitacji cieszy się rosnącą popularnością.

Terapia powięziowa – co to jest?
Terapia mięśniowo-powięziowa to forma fizjoterapii stosowana w leczeniu bólu mięśni, stanów zapalnych stawów, urazów, przeciążeń i stanów przewlekłego bólu. Jej niezwykłe efekty pozwalają na leczenie wielu różnych dolegliwości i chorób układu ruchu.
Terapia może być zastosowana zarówno w stanie ostrym, jak i w przewlekłym bólu u pacjentów w każdym wieku. Masaż powięzi opiera się na koncepcji połączenia różnych struktur ciała, powięzi i mięśni w układy zwane taśmami mięśniowymi. Wspomniane tkanki ulegają jednak często przeciążeniom i sklejają się ze sobą, ograniczając ruchomość i prowokując stany zapalne.
Masaż mięśniowo-powięziowy ma na celu rozerwanie złączonych powięzi i mięśni i przywrócenie mobilności oraz elastyczności chorym tkankom.
Masaż powięziowo-mięśniowy – na co pomaga?
Terapia powięziowa znajduje zastosowanie przede wszystkim w terapii układu ruchu, jednak może być zastosowana w wielu dolegliwościach i chorobach. Możemy do nich zaliczyć:
każdy ból i dyskomfort mięśni, stawów czy ich struktur,
choroby zwyrodnieniowe, choroby reumatyczne,
urazy i przeciążenia stawów,
ból kręgosłupa,
bóle kończyn niewiadomego pochodzenia,
zespoły bólowe (łokieć tenisisty, rwa kulszowa, rwa udowa, zespół cieśni nadgarstka czy zespół zamrożonego barku),
migreny,
ból i dyskomfort w ciąży i po porodzie,
wysiłkowe nietrzymanie moczu i stany bólowe mięśni dna miednicy,
sztywność mięśni i przykurcze,
obrzęki.
Masaż powięziowy pomaga również w przypadku problemów gastrycznych, bólów narządowych (żołądek, jelito drażliwe, zaparcia).
Masaż powięziowy – jakie są wskazania?
Każdy pacjent kierujący się na rehabilitację z powodu bólu może skorzystać z terapii mięśniowo-powięziowej. Taśmy powięziowe łączą ze sobą różne struktury naszego ciała, dlatego niekiedy ból w danej okolicy może pochodzić z zupełnie innego miejsca. Dla przykładu, ból mięśniowo-powięziowy stawu kolanowego może wynikać z nieprawidłowego ustawienia miednicy i biodra. Taśmy mięśniowo-powięziowe, które łączą ze sobą te stawy, mogą ulec dysbalansowi i wywoływać nieprzyjemne dla pacjenta odczucia. Rozluźnienie mięśniowo-powięziowe przynosi ulgę również osobom ze wskazaniami psychosomatycznymi.
Ból mięśniowo-powięziowy twarzy oraz stawu skroniowo-żuchwowego może sugerować ukrywaną złość oraz nerwowość, zaś zaburzenia mięśni dna miednicy często wiążą się z lękiem oraz stresem u kobiet. Struktury takie jak taśma powierzchowna tylna decydują np. o połączeniu grzbietu ze ścięgnem Achillesa i tym samym tworzą ból powięzi niełatwy do zdiagnozowania przy zwykłym badaniu. Dlatego każda osoba, która odczuwa zmiany bólowe w obrębie swojego układu ruchu (to znaczy mięśni czy stawów), może kierować się na rozluźnienie powięzi oraz techniki powięziowe.
Masaż powięzi – jak działa?
Żeby zrozumieć dokładnie, na czym polega terapia powięziowo-mięśniowa, trzeba poznać koncepcję taśm anatomicznych. Taśmy anatomiczne podtrzymują, regulują i pozwalają na ruch naszego ciała. Składają się z powięzi i mięśni. Te zaś oplatają nasz układ ruchu i – poprzez wzajemnie napięcie – umożliwiają pacjentowi utrzymanie postawy, ruch, chód czy zmianę położenia.
Terapia powięziowo-mięśniowa opiera się na tezie, że między różnymi tkankami tworzą się stany zapalne doprowadzające do sklejania się powięzi i mięśni. Włókna kolagenowe, które łączą te tkanki, powodują zrastania się struktur i ograniczają ruchomość stawów oraz funkcjonalność mięśni.
Terapia powięziowo-mięśniowa umożliwia uwalnianie i rozrywanie zrośniętych mięśni i powięzi. Wpływa także na ponowne nawodnienie i odżywienie tkanek, przez co ciało staje się elastyczne, ukrwione i pełne energii.
Terapia powięziowa – efekty
Taśmy mięśniowo-powięziowe wymagają holistycznego i cierpliwego zrozumienia oraz pracy. Powięź głęboka i powięź powierzchowna ciała mogą dawać bardzo różne obrazy bólowe. Niekiedy samo badanie oraz dokładna ocena stanu zdrowia pacjenta może nakierować na prawidłową przyczynę bólu i już jedna sesja terapeutyczna okazuje się wystarczająca w procesie leczenia.
Najczęściej 2–3 spotkania w odpowiednich odstępach czasowych przynoszą pierwszą ulgę w bólu, zaś cała seria zabiegów potrafi skutecznie wyeliminować przyczyny bólu mięśniowo-powięziowego.pularnością na całym świecie.